Mijn gedachtes

Dit is mijn laatste week voor ik volgende week donderdag begin in de voorbereidingsfase in eindhoven. Ja zenuwachtig begin ik toch langzaam te worden, afgelopen weekend een klote weekend gehad doordat ik me weer liet gaan door mijn gedachtes en gevoelens, ik deed niks anders als alleen maar huilen, en tja waarom? 

Gelukkig kan ik daar nu wel weer wat goed over nadenken, zonder dat mijn gedachtes en gevoelens hun eigen leven gaan leiden. Er komt gewoon komende week ontzettend veel op me af, en dat is niet alleen Eindhoven, Zaterdag ga ik kijken naar een woning en hoop dat ik die toegewezen krijg ook wel spannend, want dan begint het pas voor mij. Weer op mezelf wonen, weer voor mezelf zorgen, en daar ben ik bang voor (als ik heel eerlijk tegen mezelf ben), bang dat ik weer terug val in mijn oude gedrag, weer alleen zijn, weer geen structuur krijgen, en het belangrijkste weer aan de drank raken. Dit is de eerste keer dat ik het echt uit durf te spreken en eerlijk tegen mezelf ben, ik heb inderdaad een probleem met het drank gebruik, zodra het even niet meer gaat of ik het even niet meer zie zitten grijp ik naar de drank, en dan kan ik niks meer relativeren en maak ik ruzie met de mensen om me heen. Dit is dus ook een punt wat ik volgende week moet vertellen, en dat vind ik ontzettend moeilijk. Maar het moet ik heb geen keuze, ik wil dat ze me daarmee ook kunnen helpen en dat ik echt alleen voor de gezelligheid kan drinken ipv al mijn problemen weg te zuipen. 

Daarnaast ben ik ook nog eens bang om te falen, ik weet dat Eindhoven ontzettend zwaar gaat worden, en aangezien ik tot nu toe steeds ben weg gelopen van mijn problemen, ben ik bang om de mensen die wel in mij geloven te moeten teleurstellen. Ten eerste weet ik dat ik het allemaal voor mezelf doe, maar ik doe het ook voor hun, en vooral voor mijn zoon die mij alles waard is. En ik weet ook dat ik tot nu toe het vol heb gehouden en dat me de rest ook lukt maar die angst zal blijven totdat ik klaar ben in Eindhoven, en dat duurt nog wel even. Ik ga nu pas de voorbereidingsfase in en dan nog tot 4 maanden wachten tot ik 5 dagen in de week wordt opgenomen, voor een jaar. Dus ik ga er van uit dat ik pas in april 2014 echt helemaal klaar ben en ja dat vind ik nog zo lang duren. Maar goed dat duurt allemaal nog een dik jaar, en dan ben ik echt klaar en hoop ik met mijn leven te kunnen starten. 1 Ding is zeker, ik moet eerst mijn eigen problemen en obstakels onder ogen durven te zien, en ondanks dat ik het gevoel heb dat ik nu stil sta ben ik toch verder als ik dacht, en daar ben ik toch best een beetje trots op. Alhoewel de ergste keuze's, problemen, en obstakels heus nog komen. En vooral sommige keuze's maken zal mij  heel zwaar vallen. Keuze's die ik liever niet maak omdat ik niemand wil kwetsen. 

Maar goed we gaan eerst aankomende week afwachten en kijken wat daarvan komt, en hopen dat ik volgende week vrijdag een vrolijkere blog kan schrijven over die week. 

Dit was het voor deze week.

Tot de volgende blog 

Liefs Manou