En zoals elk jaar schrijf ik dan een gedicht.
Ook nu ga ik dat proberen of het lukt.
Ook al worden er vele wonden open gerukt.
Het eerste kwartaal van het jaar ging het te goed.
En had ik eindelijk weer een beetje moed.
Vanaf april is alles gaan veranderen.
En dat kwam meestal door mezelf en niet door anderen.
1 april heb ik zelf het besluit genomen dat Rafael beter niet meer bij me kon wonen.
Deze beslissing viel me heel zwaar, en is ook niet van de ene op andere dag gekomen.
Ik wilde graag dat hij me zag als een moeder die om hem gaf.
Gelukkig kreeg ik met deze beslissing veel steun van buitenaf.
Daarna is het ook heel slecht met mij gegaan.
En ben toen aan het drinken gegaan.
Om mijn pijn en verdriet te vergeten.
Mijn probleem zag ik zelf niet, maar mijn vrienden hebben zich erin vast gebeten.
In juli hebben ze mij doen inzien dat het zo niet langer meer ging.
En door hun heb ik me vrijwillig laten opnemen in een instelling.
Gelukkig was dat net op tijd, want echt verslaafd was ik nog niet.
Maar ik zat wel helemaal aan mijn limiet.
6 weken heb ik daar gezeten, en veel nagedacht.
En waar ik nu sta, op dit punt heeft het mij gebracht.
En ja ik weet dat ik nog een lange weg te gaan heb.
Maar 1 ding is zeker, ik kom nooit meer in dit gigantische web.
Ook heb ik verschillende dierbare mensen moeten loslaten.
Mensen die niet in mij geloven, en waar nu niet mee is te praten.
Ook deze keuze is niet zomaar ineens gemaakt.
Hier heb ik ook goed over na gedacht, en heeft mij ook diep geraakt.
Nu zijn we dan bijna op het einde van dit jaar.
En kijk ik terug, en dat valt best zwaar.
Ik heb van mijn fouten geleerd.
En een keer naar jezelf kijken is nooit verkeerd.
Ik ben nu de goede weg ingeslagen.
En dat ga ik volhouden, zodat ik me nooit meer zo hoef te verlagen.
Volgend jaar wordt het ook zwaar, met alles wat nog komen gaat.
Maar ik ga ervoor vechten, en dat kan alleen als je ervoor open staat.
______________________________________________
Dit was mijn jaar 2012.
Ik wil daarom via deze weg de mensen bedanken die tot nu toe en nog steeds achter me staan en mij steunen en helpen waar het kan.
Ik hoef geen namen te noemen deze mensen weten het zelf wel.
Ik ben ze ontzettend dankbaar dat ze hebben doen inzien dat ik verkeerde gedachten had en verkeerde dingen deed, zonder hun was het heel anders met mij afgelopen.