Derde en Vierde week
Afgelopen 2 weken niet kunnen bloggen omdat er te veel gebeurt is, hier maar ook buiten de Wende. Wat bij mij veel emotie's en frustratie's heeft opgeleverd. En aangezien ik daar niet objectief naar kon kijken was het beter dat ik niet schreef. Gelukkig kan ik dat nu wel weer en vandaar dat ik nu wel wat later maar toch mijn blogje schrijf over mijn 3e en 4e week hier.
Mijn 3e week was heel heftig, niet weten wat ik voel en hoe ik me voel. Zelfs zo erg dat ik woensdags niet meer terug wilde omdat ik bang was na iets wat er smiddags was gebeurt. Bang dat ik niet geaccepteerd zou worden, bang dat de groep kwaad zou worden op me. Maar ik kon en mocht niet weg blijven, gelukkig hebben Rebecca en Daisy mij daar ontzettend in gesteund en mij als het waren terug geschopt. Want dit was zo'n punt waarvoor ik normaal weg zou lopen, de situatie vermijden. Ik ben achteraf blij dat ik om half 10 savonds weer hier binnen stapte, en iedereen zei WIJ ZIJN BLIJ DAT JE WEER TERUG BENT en nee we zijn helemaal niet kwaad we willen je helpen, dit deed zoveel met me dat ik vanaf half 10 tot 1 uur aan 1 stuk alleen maar gehuild heb. Ik snapte het niet mensen eigenlijk nog maar vreemde voor mij die ervoor mij zijn en die mij willen helpen, en niet boos zijn om wat er gebeurt is of om hoe ik iets stoms heb gedaan. Ik heb hierdoor ook geleerd dat niks goed of fout is je doet iets om een reden en of dat nu bewust of onbewust is doet er niet toe.
Rest van de 3e week is vrij heftig gegaan voor mij en vrijdags ben ik doodziek naar huis gegaan. waarna ik het hele weekend in mijn bed heb gelegen omdat ik persee maandag weer fit aan mijn nieuwe week kon beginnen. En dat is gelukt.
Mijn 4e week begon weer met veel frustratie, waarop de groep mij zei dat ik me dus moest gaan uitspreken over, wat ik dacht, hoe ik me voelde en wat me bezig hield. Best moeilijk en zwaar, want ook dat ben ik niet gewend. En ja het lucht op als je over je frustratie kan praten zonder dat jezelf of andere boos worden. Woensdag kreeg ik mijn verlopige motto en die is ook heel duidelijk over het uitspreken wat ik denk,voel en wat mij bezig houd. 24 april krijg ik mijn eerste evaluatie. De hele week heb ik ook weer mijn frustratie's via de telefoon op mijn lief uitgekuurd, waardoor ik dus tot de beslissing ben gekomen dat ik dus vanaf aankomende week niet meer iedere dag ga bellen maar alleen de woensdag. Zodat zij ook niet alles naar haar hoofd krijgt wat ik hier allemaal op loop, zij kan er tenslotte niks aan doen en ik moet me hier leren uiten. En ik ben donderdags ook maar begonnen met mijn levensverhaal te schrijven die ik in mijn 6e week moet inleveren, ook best wel heftig en er komt meer uit dan dat ik gedacht had, dingen die ik naast me heb neer gelegd en waarvan ik dacht dat ze niet belangrijk waren. Verder is het de hele week beetje op en aan gegaan vrijdag in de weeksluiting is bij mij alle frustratie eruit gekomen, ik heb mij werkelijk nog nooit zo woest gevoeld als vrijdags. Ik heb om 4 uur om te kalmeren even een sigaretje gerookt met een paar groepsgenoten en daarna zonder stress lekker naar mijn lief toe.
Dit waren de afgelopen 2 weken in vogel vlucht volgende week weer een uitgebreide versie van week 5.